Η πρώτη πέτρα που κλότσησες, η πρώτη τσίχλα που έφτυσες. Η πρώτη βαφή στα μαλλιά, το βερνίκι που φτιάχναμε μόνες από μελάνι από στυλό. Η πρώτη πόρτα που έσπασες, ο πρώτος τοίχος που έριξες. Η πρώτη τσιρίδα που σε άδειασε για να γεμίσεις οργή και αλλαγή.
Η πρώτη φορά που κατάλαβες, η πρώτη επανάσταση. Το πρώτο μικρόφωνο που πέταξες, το πρώτο σταράκι που έσκισες. Το πρώτο τσιγάρο που κάπνισες, το πρώτο «στο διάολο», οι πρώτοι στίχοι που έγραψες με κιμωλία στην πόρτα της τουαλέτας.
…Lovely, it’s amazing
How nothing ever changes
I know that hurt can go on forever
It strips the taste from the constellations
I know nothing lasts forever
I know that hurt can go on and on
Cause I eat stress and I shit blood
And buddy, I’ll tell you, it never gets better…
